Στη διάρκεια της συνάντησής τους με όλα τα γνωστικά αντικείμενα, τα παιδιά μαθαίνουν να προσπαθούν για ένα αποτέλεσμα, να κοπιάζουν, αλλά και να παίρνουν χαρά από την εργασία τους. Οι ποιότητες αυτές θεωρούμε απαραίτητο να καλλιεργηθούν, όταν κάποιος μεγαλώνει σε έναν ήδη κατασκευασμένο κόσμο.
Μας ενδιαφέρει τα παιδιά να αναλαμβάνουν διαβαθμισμένης δυσκολίας εργασίες και να τις πραγματοποιούν, δημιουργώντας μια θετική στάση απέναντι στην ίδια την υπόσταση της εργασίας.
Ξέρουμε ότι, όσο το παιδί οικοδομεί τη σχέση του με τη σχολική εργασία, θα υπάρξουν στιγμές που θα μειωθεί ο ενθουσιασμός: στιγμές απογοήτευσης, στιγμές που νιώθει ότι δεν καταλαβαίνει ή στιγμές που βαριέται. Θέλουμε να γνωρίζει ότι όλα τα παραπάνω είναι μέρος της διαδικασίας της μάθησης ή της εμβάθυνσης σε ένα αντικείμενο. Θέλουμε να είμαστε στο πλάι του όσο μαθαίνει να πλοηγείται.
Μας ενδιαφέρει να παρατηρούμε το παιδί στη διαδικασία της εργασίας του και όχι μόνο το αποτέλεσμα αυτής. Έχει σημασία η προσπάθεια, η πορεία, έχει σημασία και το αποτέλεσμα. Εξίσου.
Μέσα στην τάξη, τα παιδιά θα εργαστούν σε ζευγάρια, σε ομάδες ή και ατομικά. Ως μεσημεριανή μελέτη έχουν πάντα κάτι που αναλογεί στις δυνάμεις τους, ώστε να μπορούν να το φέρουν σε πέρας, κατά κανόνα, χωρίς υποστήριξη. Στις μεγαλύτερες τάξεις, έχουν συχνά projects, εργασίες που θα χρειαστούν παραπάνω μέρες για να ολοκληρωθούν. Άλλες φορές μπορεί να εξασκούνται μόνο, ώστε να εμπεδώνουν όσα μαθαίνουν κι άλλες να είναι πιο δημιουργικά. Σε όλες τις τάξεις, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, οι ιδέες για εργασία δεν έρχονται μόνο από τους δασκάλους τους.
Η έννοια της εργασίας απαντάται σε κάθε αντικείμενο: εκτός από ένα γραπτό κείμενο ή ένα μαθηματικό γρίφο, αντικείμενο εργασίας μπορεί να είναι ένα εργόχειρο, η συστηματική φροντίδα της τάξης μας, ένα παρτέρι. Θέλουμε σε όλα να κυριαρχεί η βαθιά χαρά και να συμπεριλαμβάνονται οι ματαιώσεις. Έτσι μεγαλώνουν.
