Το ελεύθερο παιχνίδι λαμβάνει χώρα μέσα στην τάξη: με σχοινιά, πανιά και ξύλα, υλικά που αφήνουν στα παιδιά πολλές επιλογές για το πως θα τα χρησιμοποιήσουν, αλλά και έξω στην αυλή: με χώμα, λάσπη, νερό, σκαρφαλώματα και ισορροπίες.
Το ελεύθερο παιχνίδι πηγάζει αυθόρμητα μέσα από το παιδί και ο διαχωρισμός «παιχνίδι»/ «μάθηση» είναι συχνά μάταιος στην προσχολική ηλικία.
Για τα μικρά το παιχνίδι είναι εργασία (συχνά υψηλών απαιτήσεων) και ισχυρό εργαλείο για την κατάκτηση δεξιοτήτων, την ανάπτυξη κοινωνικών σχέσεων ή και τη διεύρυνση του αντιληπτικού/γνωστικού τους πεδίου. Είναι ο κατ’ εξοχήν χώρος όπου τα παιδιά αναλαμβάνουν πρωτοβουλία, διερευνούν και πειραματίζονται, δημιουργούν και λύνουν τα προβλήματα τα οποία εμφανίζονται εκείνη τη στιγμή, μαθαίνουν να βοηθούν αλλά και να ζητούν βοήθεια, να αλληλεπιδρούν και να συζητούν τις ιδέες τους, ενθαρρύνονται να σέβονται τις απόψεις και τα «θέλω» των άλλων παιδιών.
Το ελεύθερο παιχνίδι είναι ο χώρος και ο χρόνος που δίνουμε στο παιδί για να εξελιχθεί.
